اثرات مقدار و روش کاربرد کودهای زیستی در ترکیب با کود شیمیایی بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه‏ای

به‌منظور مطالعۀ اثرات کاربرد تلفیقی کودهای زیستی و کودهای شیمیایی و همچنین روش کاربرد کود زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه‏ای، آزمایشی در سال 1387 در شوشتر به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. تیمارها شامل تلفیق کودهای زیستی و شیمیایی در 4 سطح به‌عنوان عامل اول و روش کاربرد کود زیستی در 3 سطح به‌عنوان عامل دوم بود. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه در تیمار 50% کود شیمیایی+ کود زیستی (8/11 تن در هکتار) و کمترین عملکرد در تیمار کود زیستی (6 تن در هکتار) به دست آمد. بیشترین و کمترین شاخص برداشت به ترتیب در تیمار کود شیمیایی (59/0) و کود زیستی (47/0) مشاهده شد. تعداد دانه در ردیف و تعداد ردیف بلال تیمارهای تلفیقی اختلافی با مقادیر تیمار کود شیمیایی نداشت. در بین روش‏های کاربرد کود زیستی، روش بذرمال+ آبیاری نتایج مطلوب‏تری در مقایسه با دو روش دیگر نشان داد. نتایج آزمون خاک نشان داد که نقش کودهای زیستی بیشتر در رابطه با افزایش دسترسی فسفر، پتاسیم و دیگر عناصر کم‌مصرف بود. با وجودی که جایگزینی کامل کودهای شیمیایی با کود زیستی موجب کاهش عملکرد ذرت دانه‏ای شد، اما کاربرد تلفیقی کودهای زیستی و شیمیایی ضمن تولید بیشترین عملکرد، مصرف کودهای شیمیایی را کاهش داد.